![](http://s8.picofile.com/file/8275251718/DSC_0147.JPG")
در دومین سفری که امسال در تاریخ 30اردیبهشت ماه به سرحد کوه بیل داشتم با مناظر زیبایی از درختان جنگلی مواجه شدم که غرق در گُل بودند . حیفم آمد که چند قطعه عکس از این مناظر زیبا تهیه و به دوست داران طبیعت و گل و گیاه تقدیم نکنم /اسم درختان را زیر هر تصویر نوشته ام ولی یک نکته را بینندگان عزیز مدنظر داشته باشند که اسامی ذکر شده بر اساس اسمهایی است که مردم محلی این درختها را به آن می شناسند . از دوستان گرامی خواهش می کنم چنانچه اطلاعات بیشتری در خصوص اسم کتابی این درختان دارند لطف کنند در قسمت نظرات قید نمایند، سپاسگزار خواهم بود.
کوه بیل : تصویر بالا گود بَلَحی است . در اصطلاح محلی به میدان ،گود و به بوته شیرین بیان ، مَهکMAHKیا بَلَح(balah)می گویند .روزگاری این محوطه زیر بوته های شیرین بیان پیدا نبود .اما به یُمن سودجویی برخی ،درحال حاضر به سختی می توان یک بوته اش را در این یورد (1)پیدا کرد.
ارتفاعات بالای منطقه را تُل باده یا تُل بادی گویند که یکی از مرتفع ترین و زیباترین مناطق کوه بیل است که متأسفانه عمده آن ،بنا به مصلحتی مثل خیلی جاهای دیگر منابع طبیعی محصور شده است وقابل دسترسی نیست.
تصویر بالا ، نمایی از یک مدرسه عشایری است.
مدارس عشایری ، ایده استاد شهیر مرحوم محمد بهمن بیگی برای با سواد نمودن بچه های مردم ایلات بود که بواسطه کوچ مداوم امکان استفاده از مدارس ثابت برایشان فراهم نبود.این مدارس عمدتا در استانهای محروم فارس ،کهگیلویه و بویر احمد ،کرمانشاه ،سیستان و بلوچستان ... ایجاد شده بودند.ایل مالکی نیز در زمان کوچ و اتراق در سرحد کوه بیل ،از این امتیاز بی مثال بهره مند بودند. ادامه مطلب...