بر بلندای کوه بیل

و بالاخره عظیم هم از بین ما رفت. قطار زندگیش به ایستگاه آخر رسید. از سال ها پیش می دانستیم که وضعیت سختی را تحمل می کند .مشکل حاد ریوی داشت که به احتمال زیاد دلیلش مجاورت با سموم شیمیایی در حین امور کشاورزی بود. البته خانواده پی گیری های زیادی برای درمان و خصوصا انجام پیوند در شیراز و تهران برایش انجام دادند اما به نتیجه ای نرسید.

 بیش از 9  سال زجر کشید اما با امیدوار بودن به این که روزی حالش خوب می شود .لبخند از لبان عظیم محو نمی شد .برای همین می گویم خیلی امیدوار به زندگی بود .به بودن در کنار بچه های کوچکش .به ماندن برای سایه سر همسرش. همسری که در این چند سال مردانه ایستاد و خم به ابرو نیاورد.نگذاشت کسی مشکلاتش را و صدای شکستن تدریجی استخوان هایش را بشنود.وقتی زن قرار است هم مرد خانه باشد و از راه کشاورزی نان درآورد وهم کدبانوی خانه، انصافا خیلی سخت است. و اما عشق عظیم همه این ناهمواری ها را برایش آسان می کرد .هر وقت از وضعش پرسیدم خلاف خیلی از بستگان و افرادی که می شناسم اولین کلمه ای که به زبان می آورد این بود خدای را شکر،خیلی خوبیم !و این که:  ....امسال محصول خوبی داشتیم بدهی هایمان را پرداخت کردیم. ..خدا کریم است.

و هیچ وقت ناله‌ای از او نشنیدم.و این ها همه به عشق وجود عظیم برایش آسان می نمود. ط§ط¯ط§ظ…ظ‡ ظ…ط·ظ„ط¨...

سال نو مبارک دوستان عزیزم، عذرخواهی از بابت این تبریک تقریبا دیرهنگام،البته نه خیلی هم دیر ،به هر حال امروز روز اول سال جدید است.دلیل این تاخیر گرفتاری های جورواجور است که در این چند روز منتها به آخر سال به سراغمان آمد .

البته زندگی با همین فراز و نشیب ها معنا پیدا می کند و از یک نواختی بیرون می آید. مهم این است که ما بتوانیم هشیار باشیم و  انواع گرفتاری ها ما را از دور و برمان غافل نسازد.بتوانیم آن جور که باید راه خود را پیدا کنیم و در این باریک راهها انسانیت خود را گم نکنیم.عزیزانمان،دوستانمان،همکارانمان ،همسایه هامان ،اقوام، خویشان و همه آن هایی که در اطرافمان هستند و زندگی ما با آن ها معنا پیدا می کند را دریابیم،قدرشان را بدانیم ،ببینیمشان با چشم دل .و نگران فردایی که شاید درکنارمان نباشند.و یا ما در کنارشان نباشیم! فرقی نمی کند. و اگر حواسمان نباشد و فرصت ها یکی یکی از دست برود یا ما باید افسوس بخوریم و یا دیگران.

البته نگه داشتن این حس و حال  آن قدرها هم هزینه بر نیست ،گاهی با یک تلفن ،گاهی با یک لبخند ،گاهی با یک سلام و صدها جور دیگر می توانیم به اطرافیانمان نشان بدهیم که برای ما مهم هستند ،دوستشان داریم، نگرانشان هستیم.دیدید گاهی وقتها به طرف مقابل می گوییم مواظب خودت باش ! همین دو سه کلمه کلی انگیزه ،امید ،عشق ،محبت را در خود جای می دهد. این ها را عرض کردم که اول خودم و بعد دیگر دوستانی که شاید خدای ناکرده اخلاق من را داشته باشند واز دور و برشان غافل ،به خود بیایند و از همین حالا که اولین روز سال جدید است به سمت جبران ناکرده ها برویم.

انشاالله خداوند هم به ما توفیق خواهد  داد والسلام تا فرصتی دیگر و ادامه این بحث. ....یاحق