بر بلندای کوه بیل

در بحبوحه عملیات گاهی فکر می کردم که در برابر ترکش خمپاره و گلوله ها ، لااقل در بخشی از بدنم نسبت به دیگر همرزمانم از امنیّت بیشتری برخوردارم ! چراکه بی سیم خودش با توجه به قطری که دارد می تواند همچون زره برای پشتم عمل کند! مخصوصا هنگامی که دستور عقب نشینی داده می شد و مجبور بودیم که مسافت نسبت زیادی را بدویم .

تا اینکه در برهه ای از عملیات با برادر بی سیم چی یکی از گروهانها مواجه شدم .فرمانده گروهانش به فیض شهادت نائل اومده بود و این برادر هم در قسمتی از بدن زخمی . جالب اینجا بود که هنوز بی سیمش کولش بود و آن را زمین نگذاشته بود .اما چه بی سیمی ! بخش قابل توجهی از آن به واسطه اصابت ترکش از دست رفته بود . مقداری سیم به هم پیچیده ویک تکه حلبی و آنتن و گوشی مانده بود! (این برادر رزمنده بنام عزیز ضیائی بعداً به فیض شهادت نائل آمد)

آن وقت به مقاومت زرهی که رویش حساب باز کرده بودم و توهمی که دچار شده  بودم پی بردم .

چگونه از نگهدار اصلی غافل و به این تکه حلبی امید بسته بودم?!

برخوردهای مسئولانه

پشت میزم همچنان مسئولانه نشسته ام و با جناب رئیس بخش کنترل کیفیت شرکت که افتخار داده اند گرم گفتگو.

تا حدودی خسته هستم وانتظار ندارم ارباب رجوعی این وقت ظهر به سراغم بیاید. ناگهان در باز می شود و آقای میان سالی با قدی بلند و لبخندی دلنشین وارد می شود و پس از سلام می گوید :آقای حاج ....

روی صندلیم جابجا می شوم و مسئولانه !جواب می دهم من حاجی نیستم (یعنی افتخار نداشته ام که به حج مشرف شوم )ولی فلانی هستم .بفرمایید! ادامه مطلب...

زمزمه ی دعای فرج امام زمان

درست یادم نیست چند روز از عملیات گذشته بود . علیرغم تلفات قابل توجهی که به واسطه شرایط خاص و جغرافیای منطقه داشتیم ولی رزمنده های گردان مابا همکاری سایر نیروهای عملیاتی همجوار با مقاومتی باور نکردنی تونسته بودن منطقه تصرف شده در عمق خاک دشمنو حفظ کنن .

عدم آشنایی کامل به منطقه آزاد شده و پراکنده شدن  بیش از حد نیروها ی ما در تپه ها و عدم امکان رساندن به موقع تجهیزات و آب و غذا و دارو به اونها کار را سخت تر کرده بود. بعلاوه خستگی ناشی از چند روز عملیات نیز مضاعف شده بود.

مستقر بودن دشمن در استحکامات وارتفاعات مشرف به نیروهای ما وآشنایی کاملشون به منطقه باعث شده بود براحتی هرگونه تحرک نیروهای ما را زیر نظربگیرن و اجازه ندن تدارکات و ارتباطات انجام بشه.

واقعا شرایط سختی بود ......

انتخاب تصویر از جام جم آنلاین

ادامه مطلب...

بدون تعارف باید بپذیریم که شهدا مظلومند .براستی مگر شهدا چه کرده اند ؟ همین شهدای جنگ را عرض می کنم . همانها که در زمانی که کشور هنوز از زخمهای انقلاب 57 التیام نیافته بود واز یک سو تجزیه طلبان و شیفتگان قدرت ،آتش درگیری های قومی را در شهرهای مختلف مرزی شعله ور ساخته و بدنبال سهم خواهی از نهال نوپای انقلاب بودند و از دگر سو دژخیمان بعثی با سوئ استفاده از اوضاع پریشان مملکت بدون کمترین مانعی تا اعماق  خاک میهن عزیزما پیشروی کرده بودند،  

ادامه مطلب...

قیصر امین پور  در میان همه اشعارش شعری دارد که می‌توان آن را بی بدیل در جامعه هنری  دانست چرا که شاید بتوان گفت تنها شاعری که توانست به زیبایی شعری بسراید که هم حال  و هوای اول مهر را داشته باشد و هم یادآور حماسه عاشورا و دفاع مقدس باشد قیصر است  . شعری که حتی اگر آن را هزاران بار هم بخوانی باز روز اول مهر تنها شعری که در ذهنت  تداعی می‌شود و ناخودآگاه زمزمه می‌کنی این است  ادامه مطلب...