بر بلندای کوه بیل

مرد بودن از نگاه یک زن   

یک وقت هایی فکر میکنم مرد بودن چه قدر می تواند غمگین باشد .
هیچ کس از دنیای مردانه نمی گوید.
هیچ کس از حقوق مردان دفاع نمی کند.
هیچ انجمنی با پسوند"... مردان" خاص نمی شود.

مردها نمادی مثل رنگ صورتی ندارند. 

این روزها همه یک بلندگو دست گرفته اند و از حقوق و دردها و دنیای زنان می گویند.در حالی که حق و درد و دنیای هر زنی یکی از همین مردها است.
یکی از همین مردهایی که دوستمان دارند.
وقتی می خواهند حرف خاصی بزنند هول می شوند. حتی همان مردهایی که دوستمان داشتند ولی رفتند...

یکی از همین مردهای همیشه خسته.
از همین هایی که از 18 سالگی دویدن را شروع می کنند. و مدام باید عقب باشند.مدام باید حرص رسیدن به چیزی را بخورند:
سربازی، کار، در آمد، تحصیل... همه از مردها همه ی توقع ها رادارند
باید تحصیل کرده باشند. پولدار، خوشتیپ، قد بلند، خوش اخلاق، قوی... و خدا نکند یکی از این ها نباشند
ما هم برای خودمان خوشیم!

مثلا از مردی که صبح تا شب دارد برای درآمد بیشتر و برای فراهم کردن یک زندگی خوب برای ماکه عشقشان باشیم به قولی سگ دو می زند، توقع داریم که شبش بیاید زیر پنجره مان ویولون بزند .

و از مردی که زیر پنجره مان ویولون می زند ،توقع داریم که عضو ارشد هیات مدیره ی شرکت واردات رادیاتور باشد. 

توقع داریم همزمان دوستمان داشته باشند،

زندگی مان را تامین کنند، صبور باشند و دل داریمان بدهند، خوب کار کنند و همیشه بوی خوب بدهند و زود به زود سلمانی بروند و غذاهای بد مزه ما را با اشتیاق بخورند و با ما مهمانی هایی که دوست داریم بیایند و هر کسی را که ما دوست داریم دوست داشته باشند و دوست های دوران مجردی شان را فراموش کنند ،همیشه توی جمع قربان صدقه مان بروند و هیچ زن زیباتری را اصلا نبینند و حتی یک نخ سیگار هم نکشند!

مردها دنیای غمگین صبورانه ای دارند.  

بیایید قبول کنیم. مردها صبرشان از ما بیشتر است.

وقت هایی که داد می زنند ،وقت هایی هم که توی خیابان دست به یقه می شوند، وقت هایی که چک شان پاس نمی شود ،وقت هایی که جواب اس ام اس شب به خیر را نمی دهند ،وقت هایی که عرق کرده اند ،وقت هایی که کفش شان کثیف است ،تمام این وقت ها خسته اند و کمی غمگین.

و ما موجودات کوچک شگفت انگیز

غرغروی  بی طاقت را دوست دارند. دوستمان دارند و ما همیشه فکر می کنیم که نکند من را برایخودم نمی خواهد برای زیبایی ام می خواهد، نکند من را برای شب هایش می خواهد؟ نکند من را برای  چال روی لپم می خواهد؟ در حالی که دوستمان دارند؛ ساده و منطقی...

 مردها همه دنیای شان همین طوری است.

ساده و منطقی... درست بر عکس دنیای ما.
بیایید بس کنیم. بیایید میکروفون ها و تابلوهای اعتراضیمان را کنار بگذاریم. من فکر می کنم مردها، واقعا مردها، آن قدرها که داریم نشان می دهیم بد نیستند.مردها احتمالا دلشان زنی می خواهد که کنارش آرامش داشته باشند. فقط همین؛
کمی آرامش در ازای همه فشارها و استرس هایی که برای خوشبخت کردن ما تحمل می کنند،کمی آرامش در ازای قصر رؤیایی که ما طلب می کنیم....
بر خلاف زندگی پر دغدغه ای که دارند، تعریف مردها از خوشبختی خیلی ساده است.

اما یک نکته واقعا مــَــردانه.... 

بیایید کمی هم مرد باشیم
بگذارید وقتی زن ایرانی مرد ایرانی را در کوچه ای خلوت میبیند
احساس امنیت کند ؛ نه احساس ترس
بیایید فارغ از جنسیت....
کمی هم مــَــرد باشیم

***وامّا نگرش ودیدگاه من***

نگرشها ها متفاوت می باشند این یکی از مطالب غیر مغرضانه ای بود که تا به حال در جایی بدون این که نویسنده نام خودش را بنویسد دیدم ، منطقی و عاقلانه بیان شده بود ، حتما نویسنده دارای شخصیت سالمی بوده که توانسته است احساسات ، تجربه و منطق را با یکدیگر بیامیزد و دیدگاه و نگرش غیر احساسی خود را برای خواننده بیان کند . به امید روزی که تمام نویسندگان مطالب مهم و تاثیر گذار بتوانند این چنین باشند.

نویسنده: علی بمانی