بر بلندای کوه بیل

ساعت موبایل را که برای موقع نماز صبح تنظیم کرده ام صدایش در نمی آید و قالم می گذارد  . اما من با صدای قوقولی قوقوی خروس صاحب خانه از رخت خواب کنده می شوم و با عجله به حیاط منزل می آیم . به !چه هوای تمیزی!

نمایی از طبیعت بهاری فامور/دامنه کوه بزی واقع در جنوب شرقی روستای هلک کازرون

نم نمک باران بهاری طراوت جالبی به فضا بخشیده است. آستینم را بالا می زنم تا وضویی بسازم و نماز صبحم را بخوانم و به اثبات برسانم که هنوز مسلمانم! به سراغ شیر آب می روم .آن را می چرخانم آبی ازآن خارج نمی شود! خیالم با دیدن مخزن آبی که کنار شیر آب تهیه دیده اند راحت می شود. به سراغش می روم و این بار شیر مخزن را می چرخانم.اما دریغ از یک قطره آب !

اینجا صحرا ی عربستان نیست و صد البته با صحاری آفریقا هم متفاوت است! اینجا کرانه دریاچه پریشان است ،روستای هِلَک یکی از چهار روستای طایفه مالکی .  جایی که قبلن ها این مواقع صدای امواج آبهای نیلگون"پریشانَ ش"گوش ها را نوازش می داد. بیشه زارهای سرسبز و زیبایش با اندک نسیمی،رقص کنان ،موسیقی طرب انگیزی را برایت به اجرا در می آورد. آواز پرندگان بومی و پرندگان مهاجری که از سیبری و سایر نقاط دنیا به این خطّه میهمان شده بودند، زیباترین نغمه ها را برایت جلوه گر می ساخت . هی...روزگار ...

خب به خودمان  برگردیم و در این صبح زیبای بهاری بجای فرو رفتن درتخیّلات ، به فکر تهیه مختصرآبی برای وضویمان باشیم ،تا نمازمان قضا نشود! 

راستی چرا ما آب نداریم؟ چرا در روستاهای حاشیه دریاچه ،مشکل آب و سایر مشکلات این قدربیداد می کند؟ چرا روستای پریشان بعد از سی و چند سال پس از انقلاب از داشتن آب لوله کشی(نه بهداشتی ! )محروم است .

غرق این خیالاتم که یکباره به یاد خرده فرمایشات اخیر یکی از کارشناسان محترم و ارشد محیط زیست کشور ذیل یک پُست مرتبط با دریاچه پریشان در فضای مجازی اینستاگرام می افتم که با اظهار نظر فیلسوفانه ای ! عامل خشکیدن دریاچه را آزمندی کشاورزان بومی منطقه دانسته بود و پس از تذکّر این جانب حاضر به یک عذر خواهی خشک و خالی هم نشد.(اگرچه پست اصلاح شد که جای شکرش باقی است!)

سینه ام مالامال درد می شود .آقای مهندس! کاش چند روزی از آن زندگی مرفه شهری جدا می شدی و در میان این مردم سکنی می گزیدی و از نزدیک با آنها می زیستی تا هم محیط زیست را بهتر بشناسی و هم درک بهتری از آزمندی پیدا می کردی !

راستش علیرغم داشتن مختصر مطالعه ای ،کمی به سواد خودم شک کردم که یا تاکنون تعریف درستی از واژه آزمندی نداشته ام یا اینکه معنای این کلمه در گذر زمان دستخوش تغییرات شده است و من بی خبر مانده ام!

به همین دلیل ،چاره را در مراجعه به فرهنگ لغات عمید دانستم.آزمندی این جور معنی شده بود :آزمند :حریص ،طمعکار، آزور

حالا خودمانیم : مسئولین محترم و عزیز و پای کار و همیشه در صحنه ! واقعا کشاورزان طمع کارند؟

آن کشاورز بیچاره که حلقه چاهی حفر کرده است تا آبی را بر زمین جاری سازد و از بهای محصول بدست آمده ،شکم زن و بچه اش را سیر کند آزمند است؟شما اگرچاه را از او بگیرید در عوض به او چه می دهید که با کسب مختصردرآمدی، زندگی که نه! بلکه زنده بماند! چه جایگزینی برایش پیش بینی کرده اید؟ برای خدا کمی منصف باشید !کمی هم خودتان را جای او بگذارید. بس کنید لطفاً این الفاظ پر طمطراق و شعارهای عوام پسند را !

شما قضاوت کنید :

ما طمع کاریم که از داشتن آب شرب محرومیم ؟ ما طمع کاریم که جادّه مان کم کم  از فرط مخروبگی دارد به یک آثار باستانی تبدیل می شود؟ ما طمع کاریم که وضع بهداشت مان آنگونه است ؟ ما طمع کاریم که برای انجام یک کار ساده اداری بایستی با چند واسطه به شهرستان کازرون متصل شویم ؟ ما طمع کاریم که درحسرت احداث جاده جدیدکه سالهاست معطل بودجه مانده است،همچنان صبورانه به انتظار نشسته ایم؟ ما طمع کاریم که حتّی برای دیدن شبکه های داخلی سیمای وطنی هم مشکل داریم ؟ ما طمع کاریم که به دستور شما تیرکهای مخابراتی ولایتمان راسالهاست از منطقه جمع کرده اند و کشاورزان محروم، بایستی هزینه هنگفتی برای ارتباطات از طریق شبکه موبایل بپردازند؟ و صدها سئوال دیگر ....

انصافاً شما گذرتان تاکنون به جاده فامور افتاده است ؟ البته زبانم لال نه برای سرکشی از محرومین و حل مشکلات آنها . نه ! منظورم این روزهاست که طبیعت فامور عجب سرسبز است و خیره کننده و البته که می شود دست زن و بچّه را گرفت و از مواهب طبیعی و سبزه زارها و چشمه سارها و کوهسارهای اطراف دریاچه کمال لذت را برد!

می توانم بپرسم آیا خانواده محترم پس از عبور از آن دست اندازهاو چاله چوله هایی که هر از چند متری یکبار با آنها مواجه می شوید (که قطعا ماشینتان را خرد و خمیر خواهد کرد)و بند بند استخوانها و ستون فقراتتان را به لرزه وا می دارد شاکی شما نشده اند ؟

من به این نتیجه رسیده ام، اینکه مسئولین محترم ذی ربط ،نسخه های وارونه برای برخی معضلات و مشکلات می پیچند به این دلیل است که برخی کارشناسان محترم به جای حلّ مسئله، کوتاهترین راه را که همانا دنبال مقصر گشتن است پیدا کرده و ارائه می دهند و نتیجه آن می شود که ما آزمند هستیم ! آن هم مقصّرین و متّهمینی که هیچ دفاعی از آنها نمی شود ، هیچ تریبون و روزنامه و بلندگویی ندارند.دستشان هم که به جایی نمی رسد.

در آخر جا دارد از مسئولین و کارشناسان  و NGOهای محترم که این چند ساله ،وا مصیبتا و ناله سرایی هایشان اندر باب دلسوزی برای ماهیان و پرندگان و لاک پشتها و دیگر وحوش ، گوش فلک را کر کرده است،بپرسم : خدا وکیلی شما برای یکبار هم که شده  فرصت داشته اید پای درد دل مردم محروم بومی منطقه بنشینید و برای آن ها هم چون دیگر موجودات زنده آبزی و غیر آبزی حق حیات قائل شوید و به فکر چاره ای و اقدام عملی (برای زیست بهترکه نه! )بلکه برای یافتن راهی برای زنده ماندن آنها باشید؟

پس لطفاً منصف باشید . فقط کمی .اگر کاری نمی کنید لااقل تهمت نزنید و نیازاریدمان. ما آزمند نیستیم ولی با کمال تأسف بیش از حد صبوریم...

نمایی از طبیعت بهاری فامور در بهار 95/حوالی روستای قلعه نرگس زار شهرستان کازرون

نمایی از جاده جدید الاحداث پریشان که به لحاظ بی مهری مسئولان نیمه کاره رها شده است.قرار بود برایمان جاده بیاورند تا بواسطه بعد مسافت بیمارانمان تلف نشوند.جاده که نیامد هیچ ،طبیعت زیبای کوهستان شمال پریشان را هم از دست دادیم.

نمایی از روستای پریشان .در تصویر بخشی از جاده فعلی و قسمتی از جاده جدید که نیمه کاره رها شده دیده می شود

درحسرت تکمیل جاده جدید!