بر بلندای کوه بیل

تعطیلات عید امسال به اتفاق خانواده برای دیدار با عزیزانم راهی سیرجان در استان کرمان شدیم. آقا احسان (دامادمان)دعوتمان کرد که از باغ سنگی دیدن کنیم.

حدودا 40کیلومتری که از سیرجان به سمت بافت رفتیم از تابلویی نه چندان تابلو! درکنار جادّه ،مسیر باغ را پیداکرده و سپس وارد جاده خاکی شدیم .فکر کنم از جاده آسفالته دو سه کیلومتر را طی کردیم که به باغ سنگی رسیدیم. خیلی ها روی جنس قلب من حرف دارن ! ولی واقعیتش این بود که با دیدن منظره باغ سنگی بی اختیار گریه ام گرفت وقادر نبودم از ماشین پیاده شوم. همیشه در تصورم باغ چیزی نبود غیر از سرسبزی و طراوت و درختان سایه دار ،میوه های رنگارنگ و پرواز وآواز مدهوش کننده ی پرندگان ودرکلّ :زیبایی زندگی .

اما حالا با صحنه ای مواجه شده بودم که در یک کلام : بوی مرگ می داد  !

محوطه ای  متشکل از حدوداً یکصد درخت که همگی خشک و فقط تنه های درختان و برخی شاخه های  های ضخیم  ولی مقاوم واستوار برجای مانده ومابقی بریده شده اند با میوه هایی از سنگ که بوسیله سیم هاو نخهایی به گردن شاخه ها آویخته شده اند.اینجا خبری ازنغمه گنجشککان آواز خوان نیست!

 آن طور که می گویند :

این باغ توسط فردی بنام درویش خان که ظاهرا کر ولال و ضمناً قوی بنیه  بوده و به کار چوپانی در صحرا اشتغال داشته در طول سالیان دراز ساخته شده است.از عجایب کار اینه که اولاً در این صحرا به مقتضای جغرافیای طبیعت کویر مانندش، پیدا کردن سنگ بسیار دشواراست واز کوهستان نیز چندین کیلومتر فاصله دارد.

این که  چگونه این سنگها را به این جا آورده وبا چه حوصله ای آن ها راسوراخ وبه گردن درختان خشک که به نظرم عمدتاً درخت بادام هستند،آویخته اند جای بسی شگفتی است.از اینکه درویش خان از این کارش چه هدفی داشته است اطلاعی ندارم.ولی شنیدم چندین فیلم و مستند داخلی و خارجی برروی  این باغ ساخته شده . 

لازم است ذکر کنم ، اونجا جای شلوغی نیست.همین حالا هم حدود دو سه تا خانواده که ظاهراً فرزندان اون مرحوم هستند در همسایگی این باغ سکونت دارند.مزار اون مرحوم تنها مزاری هست که در قسمت ورودی باغ قرار گرفته است . همانگونه که از نوشته های روی سنگ مزار پیداست درویش خان در تاریخ 86/1/18 دارفانی را وداع گفته است .انشاالله خدایش بیامرزد.

درخت پسته/میوه /21خرداد 94حوالی شهرستان نی ریز